History of Cigarette

บุหรี่เป็นกระบอกเล็ก ๆ ของใบยาสูบที่หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ รีดในกระดาษบาง ๆ สำหรับสูบบุหรี่ จุดบุหรี่ที่ปลายด้านหนึ่งทำให้บุหรี่มีควันขึ้นและปล่อยให้ควันถูกสูดดมจากปลายอีกข้างหนึ่งซึ่งติดอยู่ในปากหรือปาก ในบางกรณีอาจใช้ที่จุดบุหรี่ได้เช่นกัน บุหรี่ที่ผลิตขึ้นอย่างทันสมัยส่วนใหญ่จะผ่านการกรอง และยังรวมถึงยาสูบที่ผสมแล้วและสารเติมแต่งอื่นๆ ด้วย

คำว่า บุหรี่ ตามที่ใช้กันทั่วไป หมายถึงบุหรี่ยาสูบ แต่สามารถนำไปใช้กับอุปกรณ์ที่คล้ายคลึงกันที่มีสารอื่นๆ เช่น บุหรี่กัญชา บุหรี่แตกต่างจากซิการ์ด้วยขนาดที่เล็กกว่า ใช้ใบไม้แปรรูป และห่อกระดาษ ซึ่งปกติแล้วจะเป็นสีขาว แม้ว่าจะมีสีและรสชาติอื่นๆ ให้เลือก ซิการ์มักประกอบด้วยยาสูบทั้งใบ

อัตราการสูบบุหรี่แตกต่างกันไปทั่วโลกและเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากเนื่องจากบุหรี่ถูกใช้อย่างแพร่หลายครั้งแรกในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ในขณะที่อัตราการสูบบุหรี่เมื่อเวลาผ่านไปได้ลดระดับหรือลดลงในประเทศที่พัฒนาแล้ว อัตราการสูบบุหรี่ยังคงเพิ่มขึ้นในประเทศกำลังพัฒนา[2][3]

นิโคตินซึ่งเป็นสารเคมีออกฤทธิ์ทางจิตหลักในยาสูบและบุหรี่จึงเป็นสารเสพติดมาก[4] ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้สูบบุหรี่เสียชีวิตด้วยโรคที่เกี่ยวข้องกับยาสูบ[5] และเสียชีวิตโดยเฉลี่ย 14 ปี[4] การใช้บุหรี่ของสตรีมีครรภ์ยังแสดงให้เห็นว่าทำให้เกิดข้อบกพร่อง เช่น น้ำหนักแรกเกิดต่ำ ความผิดปกติของทารกในครรภ์ และการคลอดก่อนกำหนด[6] ควันบุหรี่มือสองจากบุหรี่เป็นอันตรายต่อผู้ยืนดู[7][8][9][10] ซึ่งนำไปสู่การออกกฎหมายที่ห้ามสูบบุหรี่ในสถานที่ทำงานและพื้นที่สาธารณะหลายแห่ง ควันที่ผลิตขึ้นเป็นละอองลอยที่มีสารประกอบทางเคมีที่แตกต่างกันกว่า 4,000 ชนิด รวมทั้งนิโคติน คาร์บอนมอนอกไซด์และอะโครลีน กว่า 50 รายการเป็นสารก่อมะเร็ง[12] บุหรี่เป็นสาเหตุของไฟไหม้บ้านบ่อยครั้ง ซึ่งกระตุ้นให้ทั้งสหภาพยุโรปและสหรัฐอเมริกาสั่งห้ามบุหรี่ที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานไฟตั้งแต่ปี 2554 เป็นต้นไป[13][14]

ประกาศ :

แอปนี้พัฒนาขึ้นเพื่อการศึกษาและการวิจัยโดยมีกฎหมายว่าด้วยการใช้งานโดยชอบใช้ภายใต้ใบอนุญาตทั่วไปที่สร้างสรรค์และไม่ได้ละเมิดนโยบายเกี่ยวกับโฆษณาที่แสดงโดย Google บนหน้าจอที่มีเนื้อหาที่จำลองแบบ การใช้งานที่เหมาะสมคือกฎหมายหลักคำสอนที่อนุญาตให้ใช้เนื้อหาที่มีลิขสิทธิ์อย่างจำกัด ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ถือลิขสิทธิ์เพื่อการศึกษาและวิจัยก่อน