History of the Cold War

สงครามเย็นเป็นสถานะของความตึงเครียดทางการเมืองและการทหารหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ระหว่างมหาอำนาจในกลุ่มตะวันตก (สหรัฐอเมริกา พันธมิตรนาโต้ และอื่นๆ) กับอำนาจในกลุ่มตะวันออก (สหภาพโซเวียตและพันธมิตรในสนธิสัญญาวอร์ซอ) .

นักประวัติศาสตร์ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับวันที่ แต่เป็นเรื่องปกติในช่วงปี 1947–91 คำว่า "เย็น" ถูกนำมาใช้เพราะไม่มีการสู้รบขนาดใหญ่โดยตรงระหว่างทั้งสองฝ่าย แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะมีสงครามระดับภูมิภาคที่สำคัญที่เรียกว่าสงครามตัวแทน สงครามเย็นได้แยกพันธมิตรชั่วคราวในช่วงสงครามกับนาซีเยอรมนีออกจากสหภาพโซเวียตและสหรัฐอเมริกาในฐานะสองมหาอำนาจที่มีความแตกต่างทางเศรษฐกิจและการเมืองอย่างลึกซึ้ง: อดีตเคยเป็นรัฐลัทธิมากซ์-เลนินนิสต์พรรคเดียวที่ดำเนินระบบเศรษฐกิจแบบวางแผนและควบคุมสื่อและเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว สิทธิในการจัดตั้งและปกครองชุมชน และรัฐหลังเป็นรัฐทุนนิยมที่มีการเลือกตั้งและสื่อโดยเสรีโดยทั่วไป ซึ่งให้เสรีภาพในการแสดงออกและเสรีภาพในการสมาคมแก่พลเมืองของตนด้วย กลุ่มที่ประกาศตัวเองว่าเป็นกลางเกิดขึ้นพร้อมกับขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดที่ก่อตั้งโดยอียิปต์ อินเดีย อินโดนีเซีย และยูโกสลาเวีย ฝ่ายนี้ปฏิเสธการคบหากับฝ่ายตะวันตกที่นำโดยสหรัฐฯ หรือฝ่ายตะวันออกที่นำโดยโซเวียต มหาอำนาจทั้งสองไม่เคยเข้าร่วมการสู้รบด้วยอาวุธเต็มรูปแบบโดยตรง แต่พวกเขาติดอาวุธหนักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงครามโลกครั้งที่หนึ่งด้วยนิวเคลียร์อย่างสุดกำลัง ต่างฝ่ายต่างมีเครื่องยับยั้งนิวเคลียร์ที่ยับยั้งการโจมตีของอีกฝ่าย บนพื้นฐานที่ว่าการโจมตีดังกล่าวจะนำไปสู่การทำลายล้างผู้โจมตีโดยสิ้นเชิง: หลักคำสอนเรื่องการทำลายล้างร่วมกัน (MAD) นอกเหนือจากการพัฒนาคลังแสงนิวเคลียร์ของทั้งสองฝ่ายและการติดตั้งกองกำลังทหารแบบดั้งเดิมแล้ว การต่อสู้เพื่ออำนาจเหนือยังแสดงออกผ่านสงครามตัวแทนทั่วโลก สงครามจิตวิทยา การรณรงค์โฆษณาชวนเชื่อและการจารกรรมขนาดใหญ่ การแข่งขันในกิจกรรมกีฬา และการแข่งขันทางเทคโนโลยี เช่น ในฐานะการแข่งขันอวกาศ

ประกาศ :

แอปพลิเคชันนี้พัฒนาขึ้นเพื่อการศึกษาและการวิจัย

แอปพลิเคชันนี้ได้รับอนุญาตภายใต้ Creative Commons Attribution 4.0 International License

แอปพลิเคชันนี้ใช้เนื้อหาจากบทความ Wikipedia ซึ่งเผยแพร่ภายใต้ Creative Commons Attribution 3.0 International License