علامہ اقبال کی شاعری- Allama I

แอพ Allama Iqbal Shayari มี Allama Iqbal Shayari ในภาษาอูรดู มี Shayari หรือบทกวีของ Allama Iqbal มากกว่าหนึ่งร้อยเล่ม

Allama Iqbal เป็นนักปรัชญากวีและนักการเมืองในบริติชอินเดีย

แอพ Allama Iqbal Shayari มีคอลเลกชันที่ดีของ Allama Iqbal Shayari ในภาษาอูรดูพร้อมรูปภาพที่ออกแบบมาอย่างสวยงามซึ่งคุณสามารถแชร์บน Facebook, Twitter, WhatsApp และแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียอื่น ๆ

เซอร์อัลลามามูฮัมหมัดอิคบาล (อูรดู: محمدا;بال; 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2420 - 21 เมษายน พ.ศ. 2481) เป็นที่รู้จักในนามอัลลามาอิกบาลเป็นกวีนักปรัชญานักทฤษฎีและทนายความในบริติชอินเดีย เขาได้รับการขนานนามว่าเป็น "บิดาแห่งจิตวิญญาณของปากีสถาน" สำหรับการมีส่วนช่วยเหลือประเทศชาติ บทกวีของ Iqbal ผลงานทางการเมืองและการวิจัยทางวิชาการและวิชาการมีความโดดเด่น เขาเป็นแรงบันดาลใจให้กับขบวนการปากีสถานในบริติชอินเดียและถือเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในวรรณคดีอูรดูแม้ว่าเขาจะเขียนทั้งภาษาอูรดูและเปอร์เซียก็ตาม

ในเอเชียใต้และโลกที่พูดภาษาอูรดู Iqbal ได้รับการยกย่องว่าเป็น Shair-e-Mashriq (ภาษาอูรดู: شاعرمشرق, "Poet of the East") เขายังมีชื่อว่า Mufakkir-e-Pakistan (อูรดู: مفکرپاکستان, "The Thinker of Pakistan"), Musawwir-e-Pakistan (อูรดู: مصورپاکستان, "Painter of Pakistan") และ Hakeem-ul-Ummat (ภาษาอูรดู : حکیمالامت, "ปราชญ์ของอุมมะฮฺ"). รัฐบาลปากีสถานตั้งชื่อเขาอย่างเป็นทางการว่า "กวีแห่งชาติปากีสถาน" วันเกิดของเขาYōm-e Welādat-e MuḥammadIqbāl (อูรดู: یومولادتمحمداقبال) หรือวันอิกบาลเป็นวันหยุดราชการในปากีสถาน

Bang-e-Dara ของ Iqbal (The Call of the Marching Bell) ซึ่งเป็นผลงานกวีนิพนธ์ภาษาอูรดูชุดแรกของเขาได้รับการตีพิมพ์ในปี 2467 โดยเขียนเป็นสามช่วงที่แตกต่างกันในชีวิตของเขา บทกวีที่เขาเขียนถึงปี 1905 ซึ่งเป็นปีที่เขาจากไปอังกฤษสะท้อนให้เห็นถึงความรักชาติและจินตภาพของธรรมชาติรวมถึง "Tarana-e-Hind" ("The Song of India") และ "Tarana-e-Milli" ( “ บทเพลงแห่งชุมชน”). บทกวีชุดที่สองเกิดขึ้นระหว่างปี 1905–1908 เมื่อ Iqbal ศึกษาในยุโรปและอาศัยอยู่กับธรรมชาติของสังคมยุโรปซึ่งเขาเน้นว่าได้สูญเสียคุณค่าทางจิตวิญญาณและศาสนา สิ่งนี้เป็นแรงบันดาลใจให้อิกบาลเขียนบทกวีเกี่ยวกับมรดกทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของศาสนาอิสลามและชุมชนมุสลิมด้วยมุมมองระดับโลก อิกบาลเรียกร้องให้ชุมชนมุสลิมทั้งหมดที่เรียกว่าอุมมะฮฺ (อุมมัต) กำหนดการดำรงอยู่ส่วนบุคคลสังคมและการเมืองโดยค่านิยมและคำสอนของศาสนาอิสลาม

ผลงานของ Iqbal เป็นภาษาเปอร์เซียเกือบตลอดอาชีพของเขา แต่หลังจากปีพ. ศ. 2473 ผลงานของเขาส่วนใหญ่เป็นภาษาอูรดู ผลงานของเขาในช่วงนี้มักจะมุ่งเป้าไปที่กลุ่มมุสลิมในอินเดียโดยเฉพาะโดยเน้นหนักไปที่ศาสนาอิสลามและการปลุกจิตวิญญาณและการเมืองของชาวมุสลิม Bal-e-Jibril (Wings of Gabriel) ตีพิมพ์ในปี 1935 ได้รับการยกย่องจากนักวิจารณ์หลายคนว่าเป็นกวีนิพนธ์ภาษาอูรดูที่ดีที่สุดของเขาและได้รับแรงบันดาลใจจากการไปเยือนสเปนซึ่งเขาได้ไปเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานและมรดกของอาณาจักรทุ่ง ประกอบด้วย ghazals บทกวี quatrains และ epigrams และมีความรู้สึกหลงใหลในศาสนา

"Musafir" เป็นเรื่องราวของการเดินทางไปยังอัฟกานิสถานของ Iqbal ซึ่งชาว Pashtun ได้รับคำแนะนำให้เรียนรู้ "ความลับของศาสนาอิสลาม" และ "สร้างตัวตน" ขึ้นภายในตัวเอง [9] ผลงานชิ้นสุดท้ายของ Iqbal คือ Armughan-e-Hijaz (The Gift of Hijaz) ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1938 ส่วนแรกมี quatrains เป็นภาษาเปอร์เซียและส่วนที่สองมีบทกวีและ epigrams ในภาษาอูรดู Quatrains ของเปอร์เซียถ่ายทอดความประทับใจที่กวีกำลังเดินทางผ่าน Hijaz ในจินตนาการของเขา ความลึกซึ้งของความคิดและความรุนแรงของความหลงใหลเป็นลักษณะเด่นของบทกวีสั้น ๆ เหล่านี้

เรามีคุณสมบัติที่ฝังไว้:

- Shaaer-e-Mashriq (อัลลามาอิกบาล)

- ภาษาอูรดู Shayari Allama Iqbal

- Zarb e Kaleem โดย Allama Iqbal

- ENCYCLOPEDIA IQBAL - หนังสือทั้งหมด

- หนังสือ kulliyat e iqbal ภาษาอูรดู

- ภาพสะท้อนของ Iqbal

- บังอีดารา

- Shikwa Jawab e Shikwa

- Kulliyat และ Iqbal