مهرجان - مخترتش اهلي ولا اصحاب

Songtekst van het festival

Mijn familie, mijn metgezellen, niet mijn kleur, mijn make-up en mijn lichaam

Ik wil mijn geliefde niet achterlaten, niet de naam van de familie op mijn naam

Ik denk niet dat mijn moeders accent, Leah's kaart, nerveus en vaderloos is

Degene die zich van mij afkeerde, ik voelde me beknot, ik ben verloren, mijn hart is moe

En wie mij ontmoet en de profeet mij antwoordt, ik ben bang voor eenzaamheid in mij

Iemand vecht tegen me, verberg me, er zijn tranen, mijn hart doet altijd pijn

Ik zwijg, mijn zussen spreken, mijn stem is niet hoorbaar en ongemakkelijk

Mijn naam staat op mijn kaart. Ik draag hem niet. Ik ben buiten mijn macht. Ik heb mijn huis niet nodig

Noch mijn leven is niet bang voor mijn angst, noch mijn hebzuchtige, die mijn zusters zal houden

Ik denk niet dat mensen mijn koffers leuk vinden

Ik kom niet tot mij, Heer, de vriendelijkste onder ons. Hij volgt ons. Uw ogen zijn voldoende voor ons

In de zee, drijvend, hoog, golven en rustend, en ik zal mijn geest niet verlaten, me met rust laten

Mijn verhaal, mijn Heer, mijn boeken, mijn gezondheid, het gebrek aan welzijn en mensen zijn van plan het aan te raken

Mijn kenmerken over iets zullen me niet storen. Mijn leven is genoeg voor mij, en mijn leven is op mijn hoede en de spoorweg

Er is iets dat een spoorweg vergezelt en je zult lopen, maar ik wil dat zijn kaak geen erfgenaam of eigenaar is van een bedrijf

En mixen en wandelen over het zwembad, zussen, nee, nee, er zijn geen zussen. Het zijn allemaal films, allemaal verhalen

Omwille van het zaad voeren ze gesprekken, mijn hart is moe en weg

Mijn land is niet zoals mijn familie, mijn land is niet vrij en mijn weg niet

In mijn rug, o Heer, de zachtaardigste onder ons, degene die voldoende is voor ons, zijn uw ogen genoeg voor ons