Duo va salavotlar

Дуо — худога илтижо қилиб, ўзи ёки бошқалар учун узоқ умр, бахт, нажот тилаш ва ёмонликни қайтаришни сўраш.

Бунда Дуо қилувчи маълум бир хаттиҳаракатни адо этади (мас, мусулмонларда икки қўлини юзига тортиб фотиҳа қилади).

Дуо барча динларнинг асосий элементларидан бири ҳисобланади.

У ибтидоий даврда сўзнинг сеҳрли кучига ишониш, унинг ёрдамида илоҳий кучлардан фойдаланиш мумкин деган ишонч асосида шаклланган. Дуони қайси тилда қилишнинг аҳамияти йўқ.

Лекин ислом дини ақидаси бўйича, агар талаффузини ўрнига қўя олса ва мазмунидан огоҳ бўлса, дуони араб тилида қилиш афзалдир. Дуонинг икки тури бўлади.

Биринчиси, "маъсура", яъни матни Қуръон, ҳадис ёки бошқа диний манбаларда аниқбелгилаб қўйилган Дуолар.

Уларни бузмай, қўшмай, қандай кўрсатилган бўлса ўша тарзда ўқийдилар. Иккинчиси, "муҳтараа", яъни Дуо матнини ўзи тўқиб, эркин ҳолатда илтижо қилиш.

Бут, санам ва сохта маъбудаларга ёлвориб илтижо қилиш ҳам Дуо турига киради.

Ислом ақидаси бўйича, фарзанд ато этиш, шифо бериш, балоқазодан асраш, инсофтавфиқ каби ҳожатлар фақат Аллоҳнинг ўзидан сўралади.

Ундан бошқадан сўрашлик ширк ва куфр саналади.